Yangın ve Güvenlik Dergisi 224. Sayı (Temmuz-Ağustos 2021)

Yangın ve Güvenlik / Temmuz-Ağustos 2021 19 yanginguvenlik.com.tr “M alatya’nın Doğanşehir ilçesinin Beyre Köyü’nde doğmuşum... Kafkas kökenli Köralioğulları’ndan olan büyük dedem, Osmanlı-Rus Savaşı sıra- sında Malatya’ya göç etmiş. Dedem ise hocaymış ve molla olarak anılırmış. Uzun yıllar köyün muhtarlığını yapan babam da aydın sayılabilecek bir çiftçiydi. Tek amacı çocuklarının iyi eğitim almasıydı. Kısmen öyle de oldu. On kardeşim var. Bu rakam şimdilerde insanın kulağına inanılmaz geliyor fakat o dönemlerde normaldi; Anadolu’da çocuk, ‘güvence’ anlamına geliyordu...” “Nüfus cüzdanımda 1951 yazmasına rağmen aslında 1952 doğumluyum. Bunun nedeniyse babamın, daha doğrusu Ana- dolu insanının, yüzyıllardır edindiği bir tecrübeye dayanır; iki kardeşin aynı anda askere gitmesini kendi imkânlarınca engel- lemek ve evi bir anda erkeksiz bırakmamak... İki erkek çocuğun 4 yıl boyunca askerde olmasını hiçbir Anadolu insanı istemez...” Öğretmen bizim evde kalıyordu “İlkokula 1959 yılında köyde başladım. Başarılı, sakin ve sınıf ortalamasının üzerinde bir öğrenciymişim ki öğretmen birinci sınıfı bitirdikten sonra beni doğrudan 3. sınıfa geçir- mişti. İstanbul’dan gelen öğretmenimiz, köyde evi olmadığı için muhtarın evinde, yani bizim evde kalıyordu. Ailemizin bir parçası gibiydi. Evde öğretmenin bulunması ve okula beraber gidip gelmemiz, benim için de büyük bir şanstı. Babamın muh- tarlığı nedeniyle köye gelen kaymakamlarla da zaman zaman iletişimim oluyordu. Beşinci sınıfıysa, müfettiş ve kaymakamın babama, beni daha iyi bir okulda okutması yönündeki tavsi- yeleri nedeniyle Adıyaman’ın Gölbaşı kazasında okumuştum. Teyzemin yanında kalıyordum...” Sayfanın tümünü ezberleyebiliyordum “Ortaokula, ablamın bulunduğu Kahramanmaraş’ın mer- kezinde başlamıştım. Kahramanmaraş ilk başlarda bana çok büyük gelmişti ve kendimi yabancı hissetmiştim. Fakat kısa zamanda adapte olmuştum. Hafızam çok iyiydi. Bir sayfayı iki kere okuduğum zaman tümünü ezberleyebiliyordum. Ortaokul birinci sınıfın tabiat bilgisi derslerinde anlatılan yılanın kafatası, kurbağanın sindirim sistemi gibi, belki de nispeten önemsiz sayılabilecek birçok şekli rahatlıkla hafızama kaydediyordum. Her sene takdirname alıyordum. Bir dönem sonunda takdir- name almam nedeniyle Sait Faik’in üç kitabını hediye etmiş- lerdi. Bunlardan birisi de ‘Alemdağ’da Var Bir Yılan’ kitabıydı. Yıllar sonra da Alemdağ’ı görme ve orada yaşama imkânım olmuştu...” Hayalimde İnşaat Fakültesi vardı “Liseye de Kahramanmaraş’ta devam ettim. Fen kolunda eğitim görüyordum ve yine başarılı bir öğrenciydim. Amacım, liseyi bitirip üniversiteye girmekti. Fakat matematikte birçok konuyu görmemiştik. Üniversite sınavında ise bu konular soruluyordu. Dolayısıyla üniversite sınavında sorulan konuları kendimiz çalışmak zorunda kalıyorduk. Hayalimde hep İnşaat Fakültesi vardı. Çünkü Anadolu’da sadece bina ve inşaat görü- yorduk. Ayrıca Anadolu’da ormancılar değerli olduğundan Orman Fakültesi de ilgimi çekiyordu...” Otobüste biletçilik yaptım “O günün şartlarında üniversiteye gitmek de kolay bir şey değildi. Liseyi haziran ayında bitirip imtihana girdikten sonra para biriktirmem gerekiyordu. Onun için belediye otobüsünde biletçiliğe başladım. Otobüsün arka kapısında 3-4 ay biletçilik yaptım. Amacım, o sene olmasa bile önümüzdeki sene mutlaka üniversiteye girmekti. Sınavda çok iyi bir puan almıştım. Tıp fakültesine bile girebiliyordum ama tıp eğitimi almak istemi- yordum. Hastane ve ilaç kokusunu sevmiyordum. Ankara ya da İstanbul’da teknik bir okula girip, İnşaat veya Orman Mühendisi olmayı hedefliyordum...” İnşaat’tan Makine Fakültesi’ne... “Seçenekler arasında ODTÜ ve Boğaziçi Üniversitesi de vardı. Fakat ODTÜ’nün dili İngilizceydi ve bir sene hazırlık okumam gerekecekti. Boğaziçi Üniversitesi ise o zamanlar Abdurrahman Kılıç, babası ve kardeşleriyle