M. EĞRiKA VUK boyunca tel araları 1 O cm çıkıntı yapan üst kısımlar için ise 15 cm olabilir. Sistem, sıcaklığa bağlı olarak tel uzunluğundaki değişimleri kompanse edebilmelidir. Gergin telin kuvvetli rüzgarlardan etkilenmemesi için aralıkları 3 metreyi aşmayacak şekilde ara direklerde kaydırıcı elemanlar kullanılmalıdır. Fiber Optik Kablo: Bu koruma sisteminin çalışma ilkesi toprak altına gömülen fiber optik kablo ile benzerlik göstermektedir. Koruyucu bir PVC kılıfiçine alınmış 1 00- 1 40 mikron kalınlığında fiber optik bir kablo çite sıkıca tuttturulur. Bir uçtaki lazer diot, kablonun içine modüle edilmiş ışınlar yaymaktadır. Bu ışınlarkablonunbükümleri boyunca çok sayıda yansıma ve kırılma yaparak alıcı uca ulaşırlar. Bu uca ulaşan ışın demeti, karanlık ve aydınlık bölgelerden oluşan düzensiz bir şekildir. Çitte oluşabilecek tırmanma ya da kesme teşebbüsleri kabloda titreşimler yaratarak ışın demetinde ölçülebilir değişikliklere yol açarlar. Fiberoptik kablo, çelik bir dikenli telin içine gömülmüş olarak da temin edilebilir. Böylece )xx�&{ ç�?{ D C: fşık D: Bükülmüş Kahloııun Durumu E: Normal Şarllar<la K:.ıhlonuıı Durumu Şekil 4. Fiber Optik Kablodaki Işında Titreşimler İle Oluşan Değişim sistemmevcutbir çit olmayan yerlerde de kurulabilir. Sistemin elektriksel sinyal yerine ışık sinyalleri ile çalışması sayesinde kasti ya da doğal elektriksel interferansdan etkilenmesi sözkonusu değildir. Bir km uzunluğunda kablolar kullanılabilir. Tek bir kablonun koruma yüksekliği 2.4 metredir. Sistemin önemli bir dezavantajı, fiberoptik kabloda oluşabilecek hasarların tamirinin kolay olmaması ve özel cihazlar gerektirmesidir. Elektrostatik Alan: Bu sistemde, birbirine paralel olarak çite tutturulmuş ve gergin duran tellerin yarattığı elektrostatik alan ilkesi kullanılır. YANGIN VE GÜVENLİK DERGİSİ SAYI 4 Tellerin bir kısmına 100 V civarında ve değişken frekanslı bir elektrik uygulanarak elektrostatik alan yaratılır. Alıcı görevi yapan teller ise bu alandaki değişimleriölçerler. Çite yaklaşan bir insan kütlesi alıcı-verici teller arasındaki kapasitif etkileşimde değişime yol açar ve bu değişim elektronik devrelerce algılanabilir. Zon uzunlukları 150 metreye kadar çıkabilmektedir. Titreşim Anahtarları: Bu dedektörler, çiti aşma ya da kesme teşebbüsününün yarattığı titreşimi algılama ilkesine dayanır. Farklı tasarımlarda cihazlar olmasına rağmen en sık kullanılan yöntem, iki kontak üzerine oturan altın kaplı bir bilyadan oluşmaktadır. Çitte oluşan titreşimler bilyayı yerinden oynatarak iki kontak arasındaki kısa devrenin bozulmasına yol açar. Normalde dedektörler 3-6 metre arayla ve çit direkleri üzerine monte edilir. Bir zon üzerinde 100 dedektöre kadar çıkabilir. Sistemin en önemli elemanı dedektörlerin bağlandığı değerlendirme ünitesidir. Bu cihazın alarm konusuna geçmesi için belli bir süre içinde bir grup dedektörde belli sayıda sinyal oluşması geereklidir. Böylece rüzgar gibi doğal etkenlerin yanlış alarmlara yol açması bir ölçüde engellenmiş olur. Ancak bu tür etkenleri sistemin dikkate almaması için hassasiyetin düşürülmesi, gerçek teşebbbüslerin de algılanmamasına yol açabilmektedir. Mikrofonik Kablolar: Çite sık aralarla plastik kablo bağları ile sabitlenen koaksiyel bir kablo ile kesintisiz bir mikrofon sistemi oluşturulabilir. Çite tırmanma ya da kesme teşebbüsleri kabloda ufak bir elektriksel sinyal oluşmasınayol açar. Genelde bu amaçla standart koaksiyel kablolar kullanılmaktaysa da sadece bu amaçla geliştirilmiş özel bir kablo da mevcuttur. Bu kablo boyunca karşılıklı yarım daire şeklinde iki mıknatıs arasında serbest durumda iki iletken damar bulunur. Çitteki titreşimler bu iletkenlerin mıknatısların manyetik alanı içinde hareket etmesine ve bir elektriksel sinyal oluşmasına yol açar. Toprak Üstü Sistemler: Daha önce anlatılan toprak altı ve çite montajlı sistemler dışında yaygın kullanma ulaşmış iki sistem daha bulunmaktadır. Bu sistemler, alıcı-verici çiftlerinden oluşurlarvetipikolarak çitin iç tarafında oluşturulan ölü bölgeye yerleştirilirler. m
RkJQdWJsaXNoZXIy MTcyMTY=